4e maand in Ghana: Emergency, Public Health & Feestdagen!

31 december 2017 - Damongo, Ghana

Gelukkig nieuwjaar iedereen in Nederland!

Alweer 4 maanden in Ghana, wauw! De tijd gaat enorm snel! Of ik het nog steeds leuk vind? Jazeker, er is nog genoeg te doen en te zien tijdens mijn laatste 2 weken (!) in het ziekenhuis. Zo ga ik deze week nog een weekje maternity (verloskunde) doen een weekje surgery (operaties zien). Maar ik moet zeggen dat het precies goed voelt zo, ik heb ook wel zin langzaamaan richting het koude Nederland te komen! Maar eerst nog 2 weken rondreizen in Ghana voordat ik Afrika voor nu echt zal verlaten, heel veel zin in!

Afgelopen maand heb ik 3 weken op de Accident & Emergency ward (oftwel de SEH) gestaan. Ik vond het maar wat eng daar te beginnen, gezien je je daar echt totaal niet kunt voorbereiden op wat je die dag gaat zien. Maar ik moet zeggen, dat is me meegevallen, ook daar zat toch wel een bepaalde structuur in. Voor de echt acute dingen belt de verpleging overigens heel adequaat meteen een van de artsen, dus er echt alleen voor staan bij iets levensbedreigends heb ik gelukkig nog niet meegemaakt. Wel heb ik voor het eerst gereanimeerd! 3 keer in totaal, waaronder bij een kindje. Erg indrukwekkend en triest, maar ik denk heel goed om meegemaakt te hebben. Hoewel het er hier in Ghana vast heel anders er aan toe gaat, vergeleken met Nederland. Niet alleen qua mogelijkheden en hulpmiddelen, maar ook qua emotionele beleving. Een echt familiegesprek is er niet, het wordt tussen neus en lippen door even medegedeeld aan familie dat de patient het niet gered heeft. En verdriet wordt hier helemaal niet zo geuit, je verwacht een reactie van familie, maar die komt niet.. 

Over leukere dingen gesproken, ik heb een hoop wonden mogen hechten, schotwonden gezien, mensen die in gekke machines terecht gekomen zijn, een lekker pussig abces mogen draineren, een sonde ingebracht, een LP-punctie mogen doen enz. Erg leuk die handelingen!

Ook heb ik mijn eerste presentatie gehouden, over de overlijdens die maand. Zo'n presentatie duurt hier gerust 4 uur lang. Niet vanwege de spreker, maar door de artsen die ontzettend van discussieren houden. Elke patient wordt even breed uitgemeten. Bovendien start elke meeting, dus ook presentaties, hier standaard een uur later dan gepland (Ghanaian time, ik wen er nog steeds niet aan), dus tegen een uur op 8 's avonds sta je meestal wel weer buiten. 

IMG_3361 IMG-20171228-WA0054 IMG_3095 IMG_3366 IMG_3393 IMG_3377

Afgelopen week heb ik een weekje Public Health gedaan. Hieronder valt de prenatale zorg, de anti-HIV therapie, het bijhouden van de groei van kinderen én immunizatie! Voor dit laatste gaat er ongeveer wekelijks een team met de motor naar een van de verder gelegen dorpen om ook de kinderen daar te vaccineren en te wegen. Vaccinatie is namelijk verplicht in Ghana. Ik had het geluk dat er die week zelfs 2 'Outreaches' op de planning stonden, een naar Sori (30 min rijden) en een naar Kojokura (Fulani-gebied, 1 uur rijden). Ik vond het erg gaaf, wel te zien aan de vele foto's die ik gemaakt heb! Zie 'foto's' en dan 'Outreach' voor een goed beeld van hoe dit precies was! Fulani zijn overigens een nomadenvolk, verspreid door heel West-Afrika. Zij leven ontzettend basic en afgezonderd van de rest van de samenleving. Op deze manier willen zij hun eigen cultuur behouden. Waaronder het feit dat elke Fulani-man een stuk of 4-5 vrouwen heeft. Ieder zijn ding. Maar communicatie met dit volk is daarom nog vrij lastig, bijna niemand van buitenaf spreekt hun taal!

IMG_3018 IMG_3039 IMG_3048

Vorige week was sowieso een leuke week want maandag was het Kerst, wat ook hier best groot gevierd wordt. Wel enkel door de christenen én een tweede Kerstdag kennen ze hier niet. Kerst wordt gevierd door naar de kerk te gaan, samen te zijn en lekker te eten! Ik was uitgenodigd door verpleegster Nana & haar man, verpleger Ernest, en heb het supergoed naar mijn zin gehad! Een bijzondere manier om kerst gevierd te hebben! Verder heb ik de week ervoor bij een van de artsen meegegeten thuis, heel leuk! Mijn eerste keer Banku, en meteen de laatste keer wat mij betreft :P Hetzelfde geldt voor de gebraden geit die ik op het New Years feestje van een van de andere artsen heb geproefd. Voor hen een delicatesse, met name de ingewanden, oren en andere rare onderdelen van de dieren die ze hier met liefde oppeuzelen. Maar de punch was dan wel weer erg lekker! Net als de sangria overigens tijdens de avond ervoor, toen ik met weer een andere arts en twee anderen in de lokale openluchtbar achter het ziekenhuis hier 'een drankje' ben gaan doen om de jaarwisseling te vieren. Na 3 drankjes kan ik tegenwoordig al geen rechte lijn meer lopen. Dankzij de arts die maar bleef bijschenken had ik op 1 januari dus een lichtelijk katertje. En jep, ik moest gewoon weer om 8 uur werken die dag. Maar ook dat hebben we weer overleefd.

IMG-20180101-WA0015 IMG_3452 IMG-20180101-WA0001

23 december was er trouwens nog een get-together van het ziekenhuis, een soort feestje om het jaar af te sluiten. De lokatie was uiteraard dezelfde openlucht bar en we werden ingedeeld te gaan zitten op afdeling. Vervolgens werd elke afdeling naar voren geroepen om te komen dansen. De Ghanese muziek is zo aanstekelijk dat ik dacht, vooruit dan maar! Tot enthousiasme van de rest van het ziekenhuispersoneel, waarna de DJ door de microfoon riep dat ik nu een 'real Ghanaian lady' was. Kortom, ik heb me de afgelopen weken goed vermaakt!

Ik houd jullie op de hoogte! Liefs Maud

P.S. ik heb ook weer wat fimpjes en foto's geupload!

Foto’s

3 Reacties

  1. Marit:
    3 januari 2018
    Superleuk om te lezen Maud! Toch net weer wat meer details dan tijdens onze belletjes, waarbij de verbinding telkens werd verbroken :p Heel veel plezier nog de laatste weken in het ziekenhuis en daarna met reizen!! Xxx
  2. Mam:
    3 januari 2018
    Maud ik heb geweldig genoten van je enthousiaste verslagen van maanden 3 en 4. Natuurlijk heb ik al eerder wat highlights gehoord door de telefoon, maar het complete verhaal te leen was n plezier. Leuk om geïnformeerd te worden over ghana en zijn mensen, maar vooral ( als moeder) te lezen over je persoonlijke positieve ervaringen en je enthousiasme.
    Ik verheug me nu op de foto's, die ik ga kijken......lfs
  3. Gijs van Well:
    12 januari 2018
    Supercool Maud! Wat een gave en waardevolle ervaringen als dokter en als mens. Hoor graag je uitgebreide verhalen bij terugkomst! Wanneer? Warme groet uit een koud kikkerlandje, Gijs.